Przychodnia Stomatologiczna Drzyzga
Dentysta, stomatolog, ortodonta - Strzelce Opolskie i Zawadzkie
Implantologia
Implantologia jest niewątpliwie dziedziną, która zrewolucjonizowała leczenie stomatologiczne.
W 1982 roku po raz pierwszy pojawił się przewidywalny system zastępujący naturalne zęby, a w zasadzie ich korzenie, tytanowymi odpowiednikami. Dziedzina ta jest obecnie skoncentrowana zarówno nad poszukiwaniem idealnej geometrii implantu, modyfikacji jego powierzchni dla stworzenia jak najlepszych warunków dla integracji z kością jak i na poszukiwaniu materiałów, które miałyby biokompatybilność jak najbliższą naturze. Niestety, jak zauważył jeden z wykładowców, nikt nie wymyślił jeszcze nic lepszego ponad własny ząb pacjenta. Wciąż naturalne zęby posiadają parametry i właściwości biologiczne niedostępne dla implantów. Jednak po utracie zębów, implanty pozwalają pacjentom na normalne funkcjonowanie.
Zalety i wady implantologii:
W przypadku braków zębowych, jeżeli pacjent posiada jeszcze własne zęby, zastosowanie implantów pozwala zrezygnować ze szlifowania zębów pod konwencjonalne mosty protetyczne. W przypadku braków skrzydłowych implanty dają możliwość z korzystania z pełnego uzębienia bez zastosowania ruchomych protez. Odczucia dla użytkownika nie różnią się od tych przy własnym uzębieniu. U pacjentów bezzębnych implanty pozwalają czasem na stworzenie stałych uzupełnień, u innych na stworzenie uzupełnień o bardziej komfortowym utrzymaniu od tradycyjnych protez ruchomych.
Implant nie jest zębem. Tkanki wokół implantu mają inne, gorsze ukrwienie, niż tkanki wokół naturalnych zębów. Stąd też implanty nie są „bezobsługowe”. Wymagają pieczołowitej higieny ze strony pacjenta jak i regularnych wizyt kontrolnych. Tylko takie podejście pozwoli na wieloletnie użytkowanie tego uzupełnienia. Poza tym, w związku z faktem, że kości naszej czaszki, w tym i szczęki, wykazują wzrost przez całe życie, trzeba pamiętać, że zgodnie z opublikowanymi badaniami, pomiędzy 5 a 15 rokiem funkcjonowania uzupełnienia, może się zdarzyć, że będzie ono wymagało choćby np. korekty części protetycznej (widocznej w ustach).
Dodatkowe informacje dotyczące implantów:
Nie zawsze. W przypadku braku pojedynczego zęba zazwyczaj wystarcza pojedynczy implant. Przy braku większej ilości zębów można, podobnie jak w konwencjonalnej protetyce, zastosować mosty oparte na implantach – np. przy braku trzech zębów wystarczą dwa implanty, przy braku pięciu – trzy lub cztery. W przypadku bezzębia, w żuchwie istnieje możliwość zastosowania dwóch implantów. Pacjent użytkuje wtedy nadal protezę ruchomą ( do wyjmowania), natomiast zastosowane na implantach zaczepy pozwalają na jej bardziej komfortowe użytkowanie. Aby podobne rozwiązanie zastosować w szczęce, konieczne jest zastosowanie minimum 4 implantów. Dla zastosowania stałego uzupełnienia w szczęce potrzeba 6-8 implantów, w żuchwie 5-6.
Nie zawsze. Nie zależy to od liczby zastosowanych implantów, ale również od kosmetyki i fonetyki. U niektórych osób w trakcie uśmiechu widoczne są nie tylko zęby, ale i spora część dziąsła. W przypadku utraty zębów tracimy również tkanki je otaczające, w tym kość. W takim przypadku implanty umieszczone są głębiej niż własne zęby, a uzupełnienie protetyczne odtwarza nie tylko brakujące zęby ale i brakujące dziąsło. W takim przypadku ze względów higienicznych oraz z powodu fonetyki nie zawsze można zastosować stałe uzupełnienie protetyczne.
Nie zawsze. Tracąc ząb tracimy również tkanki go otaczające. Brak kości jest istotnym problemem miejscowym. W celu jego rozwiązania konieczna jest odbudowa kości. Odbywa się ona przy użyciu kości własnej pacjenta pobranej z innej okolicy bądź przy udziale materiałów kościozastępczych pochodzenia sztucznego, odzwierzęcego lub ludzkiego. Wybór materiału do odbudowy kości ustalany jest wraz z pacjentem przed zabiegiem. Ilość potrzebnego materiału jest w dużym przybliżeniu określana na podstawie badania tomograficznego, którego wykonanie jest standardem przed leczeniem implantologicznym. Użycie materiałów kościozastępczych podnosi koszty zabiegu i wydłuża czas leczenia o okres konieczny dla integracji użytego materiału z kością pacjenta. Nie zawsze można jednocześnie z odbudową kostną wykonać zabieg implantacji.
Jednym z typów odbudowy kostnej jest podniesienie dna zatoki szczękowej.
Zatoka szczękowa jest powietrzną przestrzenią ułożoną ponad bocznymi zębami górnymi, która komunikuje się z jamą nosową. Ilość pozostałej kości w bocznym obszarze szczęki zazwyczaj jest niewystarczająca do przeprowadzenia implantacji. W tej okolicy kość zanika zarówno na skutek zaniku z powodu utraty zębów (od zewnątrz), jak i od strony zatoki szczękowej, gdyż wraz z wiekiem postępuje jej pneumatyzacja (powiększanie się). Stąd też, dla zapewnienia wystarczającej ilości kości w wymiarze pionowym, konieczne jest wykonanie operacyjnego dostępu do zatoki szczękowej od strony jamy ustnej, podniesienie błony śluzowej, która ją wyściela i umieszczenie pod nią odpowiedniego materiału. Niekiedy w czasie tego samego zabiegu można umieścić w kości implanty. Konieczność wykonania tego zabiegu wydłuża, jak już wspomniano, czas leczenia.